Η σειρά “Restricted Areas” εστιάζει σε τόπους μνήμης που αφορούν την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου στο Βερολίνο και την ευρύτερη περιοχή, παρουσιάζοντας χώρους που μετατράπηκαν σε επίσημα ή ανεπίσημα μνημεία μέσα από μια διαδικασία διαρκών αναδιαπραγματεύσεων του παρελθόντος. Φυλακές της STASI και της KGB, στρατιωτικά αντιατομικά καταφύγια και εγκαταστάσεις, το αρχηγείο της υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας, το υπόγειο Αρχηγείο του Σοβιετικού στρατού στη Λ.Δ.Γ.: Xώροι απροσπέλαστοι για το κοινό, που κάποτε χαρακτηρίζονταν ως απόρρητοι και συχνά δεν εμφανίζονταν καν στους επίσημους χάρτες, έχοντας χάσει πια τη χρήση τους μετατρέπονται σε μνημονικούς τόπους, σε συμβολικά πεδία επιτέλεσης της μνήμης, παίζοντας έτσι βασικό ρόλο στη διαδικασία παραγωγής της δυναμικής εκείνης διεργασίας που οι σύγχρονοι ιστορικοί αποκαλούν “πολιτισμική μνήμη.” Μιας μνήμης που δεν περιορίζεται στην καταγραφή, προϋποθέτει τον συνεχή αναστοχασμό και βασικό χαρακτηριστικό της είναι οι αναπαραστάσεις.
“Restricted Areas” focuses on memoryscapes of the Cold War Era in Berlin and surrounding areas, depicting places that have been transformed into official or unofficial monuments through a proccess of constant renegotiation of the past. STASI and KGB remand prisons, military bunkers, nuclear shelters and facilities, the National Security Headquarters, the underground Soviet Military High Command in DDR: Restricted sites, once designated as top-secret and often omitted from the official maps, having lost their use are now transformed into mnemonic places, symbolic fields of memory performance, thus playing a key role in the production process of working memory. This process, which contemporary historians term "cultural memory,” is not limited to mere records, but implies and presupposes a constant reconsideration whose essential characteristic is about representation.