Μνήμη, Ταυτότητα, Εαυτός: Η Φωτογραφία και το Οικείο μέσα από την περίπτωση του Περικλή Αλκίδη

Tο μεγαλύτερο μέρος του έργου του Περικλή Aλκίδη, ανήκει στο ευρύτερο είδος των αυτοβιογραφικών έργων, έργα με  ξεχωριστή αξία για τους δημιουργούς τους, όχι μόνο γιατί παρέχουν τη δυνατότητα μιας αναδημιουργίας του παρελθόντος αλλά και γιατί επιτρέπουν ένα είδος συνέχειας, μια μετακίνηση από το παρόν στο μέλλον. Στηριζόμενος σε θραύσματα μνήμης, ο Aλκίδης επιχειρεί να αποκαλύψει προηγουμένως κρυμμένες πληροφορίες, συναισθήματα και αναμνήσεις. Στα έργα του μπορούμε να δούμε την επιθυμία του δημιουργού να διαχειριστεί, έστω εως ένα βαθμό, αυτές τις μνήμες δίδοντας τους μυθιστορηματικό, δραματουργικό χαρακτήρα. Ο Αλκίδης εξερευνά την εμπειρία της παιδικής του ηλικίας και της ενηλικίωσης αντιπαραθέτοντας παλιές οικογενειακές φωτογραφίες και κάρτες από την οικογενειακή αλληλογραφία με σύγχρονα κείμενα που παρουσιάζουν τη δική του εκδοχή των γεγονότων, σε μία δραματική απόδοση κρυμμένων σχέσεων και καλυμμένων συναισθημάτων: ο φόβος, η ενοχή, ο θυμός, η θλίψη ή η ντροπή, που συνυπάρχουν με την αγάπη ή την τρυφερότητα, αποκαλύπτονται για να δείξουν τί μπορεί να κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του αθώου οικογενειακού στιγμιότυπου. Aυτή η συνειδητή αυτοβιογραφική εξερεύνηση των συναισθημάτων, της μνήμης και της ίδιας της προσωπικής ταυτότητας, εξελίσσεται τελικά σε μία πρακτική που λειτουργεί ως μορφή θεραπείας.

Memory, Identity, Self: Photography and the Familiar through the case of Periklis Alkidis

The autobiographical genre suggests a context for most of the work of Periklis Alkidis. Such projects are uniquely special for their authors, not only because they afford the possibility of a somewhat self-indulgent recreation of the past, but because they also permit a continuation, a move from present to future. Based on fragments of memories, Alkidis attempts to reveal previously hidden information, feelings and memories. His projects can be seen as a desire to deal, at least partially, with these memories by fictionalising them. Overall, Alkidis explores both his childhood and adultness experience combining old family snapshots and letters together with his own personal recollections and comments on events depicted or mentioned in a dramatic performance of hidden relations and covert emotions. Feelings of inadequacy, isolation, and fear, together with those of love and tenderness, become eventually apparent to expose what might be hidden beneath the surface of a seemingly innocent family snapshott. His work, thus, presents us with a uniquely subjective exploration of emotions, memory and personal identity itself, putting photographs in the practices of therapy.