Σωσίες / Doublegangers

«Υπάρχουν έννοιες που διαπερνούν χρονικά και τοπικά, την ανθρώπινη σκέψη. Ο διπλός εαυτός, είναι μια τέτοια νοητική σύλληψη. Ο άνθρωπος που διαλέγουμε να είμαστε, φαίνεται πως αυτόματα δημιουργεί στο νου μας, έναν σκοτεινό διπλό εαυτό, τον άνθρωπο που δεν θέλουμε να είμαστε. Η σκιερή φιγούρα που μας ακολουθεί, σε όλη μας την ζωή.

Αυτή η σκιά, το είδωλο, ο αντικαθρεπτισμός, η συμβολική έννοια της ψυχής, σε πολλούς πολιτισμούς, εξελίσσεται και στην υπόθεση της αυτονομίας της, της απόσχισης από το εγώ μας. Πρόκειται για το κλασσικό «ka», τη διπλή Ψυχή στην Αρχαία Αίγυπτο, το διπλό φάντασμα των Σκανδιναβικών μύθων, το doppelganger των Γερμανικών μύθων και τον κλώνο αντίγραφο που αναφέρουν οι ψυχωσικοί ασθενείς με παραλήρημα καταδίωξης.

Το θέμα του διπλού εαυτού, εντάσσεται από τον Φρόιντ, στην ιδέα του ανοίκειου. Το ανοίκειο, είναι εκείνη η μορφή του τρόμου που οδηγεί πίσω σε κάτι πολύ γνωστό σε εμάς, αφού κάποτε ήταν πολύ οικείο, αλλά έχει καταστεί τρομακτικό διότι αντιστοιχεί σε κάτι καταπιεσμένο που έχει επιστρέψει. Ο διπλός εαυτός έχει γίνει μια εικόνα του τρόμου, όπως ακριβώς, μετά την κατάρρευση της θρησκείας τους, οι θεοί μετατρέπονται σε δαίμονες.»

Αποσπάσματα από το κείμενο του Θοδωρή Π. Δασκαλόπουλου, «Ο διπλός εαυτός»