Τάρταρος

Στην προηγούμενη εργασία μου, Η Όχθη του Αχέροντα, είχα προσπαθήσει να εξετάσω τους εμφανείς και κρυφούς μηχανισμούς βίας στην ανθρώπινη δραστηριότητα, διατηρώντας μια ψύχραιμη κριτική απόσταση και αναφερόμενος μεταφορικά στη μυθική πύλη του Κάτω Κόσμου. Σε αυγή τη σειρά, μεταφορικα και πάλι, θα ισχυριζόμουν ότι παρατηρώντας την ανθρώπινη συμπεριφορά προσπαθώ να φτάσω πιο βαθιά, σε αυτό που αποτελούσε την πιο βαθιά κόλαση στους αρχαίους μύθους, τον Τάρταρο.

Οι παρατηρήσεις δεν είναι ευχαριστές. Αν η Susan Sontag λέει ότι στην ανθρώπινη ιστορία ο πόλεμος ήταν πάντα η νόρμα και η ειρήνη το διαλειμμα, δεν έχουμε λόγο να υποθέτουμε πως το παρόν είναι διαφορετικό, με τον πόλεμο να είναι μακρινός ή συγκεκαλυμμένος , αλλά υπαρκτός. Παρόλα τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας το πραγματικό θεμέλιο του πολιτισμού είναι το αίμα και δημιουργός των θαυμάτων παραμένει ο σκλάβος.

Αυτή η εργασία βρίσκεται σε εξέλιξη. Η ρητορική της μοιάζει να διαμορφώνεται διαφορέτικα από αυτή που διαδέχεται, γιατί όποιος πάρει απόσταση για να στοχαστεί κάποια στιγμή πρέπει να ολοκληρώσει το στοχασμό και στον Τάρταρο κάνει ζέστη.

Γιώργος Αναστασάκης