Υποθέσεις και παρανοήσεις: μια συζήτηση σχετικά με σύγχρονες φωτογραφικές αφηγήσεις

Μια από τις σύγχρονες τάσεις στη φωτογραφία είναι η εντατικοποίηση της ασάφειας και της πολυσημίας. Ειδικά στο είδος της μοντέρνας documentary photography εχει επικρατήσει η αρχή ότι η φωτογραφία δε λειτουργεί σε καμία περίπτωση ως μάρτυρας μιας πραγματικότητας, αλλά ως διαδικασία δημιουργίας σκηνών και αφηγήσεων πάνω στις οποίες ο καλλιτέχνης και οι θεατές αναγνωρίζουν τα προσιτά και γνώριμα σε αυτούς. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει περισσότερο από ποτέ να εξερευνηθεί ενεργά αυτός ο χώρος, το liminal line, όπου δημιουργούνται οι παρανοήσεις.

Σε πρώτη ανάγνωση αυτό το κενό στην επικοινωνία καλύπτεται με τη χρήση μιας κοινά αποδέκτης και συχνά επιφανειακής αναγνώρισης, πολλές φορές βασισμένη στο κυρίαρχο μηντιακό περιβάλλον. Οι σύγχρονοι φωτογράφοι documentary όμως μας ζητάνε να αποδεχτούμε ότι η ιστορία δεν ολοκληρώνεται σε αυτή τη πρώτη ανάγνωση, αλλά αντίθετα με μια δεύτερη ματιά να αμφισβητήσουμε αυτό το οποίο είναι το αναμενόμενο και να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που βλέπουμε από την αρχή.