Οπτικές αφηγήσεις θανάτου: Το μεταθανάτιο φωτογραφικό πορτρέτο στην Ελλάδα

Αν σκοπός του φωτογραφικού πορτραίτου είναι να διασώσει τον άνθρωπο από έναν πνευματικό θάνατο, όπως ισχυρίζεται ο Andre Bazin, είναι εύκολο να αναλογιστεί κανείς πόσο περισσότερο ισχύει αυτή η θέση στο νεκρικό πορτραίτο. Η μεταθανάτια φωτογραφία, η φωτογράφιση δηλαδή των νεκρών με σκοπό τη διατήρηση της μνήμης τους, άρχισε να υφίσταται ως φαινόμενο διεθνώς, σχεδόν παράλληλα με την ανακάλυψη της φωτογραφίας. Γνώρισε μεγάλη άνθηση κατά τις πρώτες δεκαετίες εμφάνισής του, κυρίως στις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία αλλά και στην Ελλάδα, και υπήρξε σημαντικό μέρος της δουλειάς των φωτογράφων για σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα. Μέσω μιας σύντομης παρουσίασης νεκρικών πορτραίτων, τίθενται ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα του φαινομένου. Μπορεί άραγε να ιδωθεί η νεκρική φωτογραφία ως μια υποκατηγορία της προσωπογραφίας ή αποτελεί μονάχα ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο με εθνολογικό κυρίως ενδιαφέρον;