O κακός σπόρος: Φωτογραφία και ανθρωπολογική στροφή

Με την προτροπή να αντιμετωπίσουμε τις φωτογραφίες ως αντικείμενα μιας πολυδιάστατης σχέσης, η ανθρωπολογική στροφή στην κριτική ανάλυση φαίνεται να θέτει τα θεμέλια μιας διαφορετικής ανάγνωσης της φωτογραφίας. Υποδηλώνει ουσιαστικά μια μετατόπιση από το θολό πεδίο της κριτικής της τέχνης στο δομημένο χώρο της επιστημονικής ανάλυσης. Πρόκειται όμως για την επαναφορά στο προσκήνιο ενός θέματος που απασχολεί την κριτική της φωτογραφίας από τη γέννησή της. Όσο σαφής και αν είναι η πρόθεση καταγραφής ενός γεγονότος, η εικαστική ποιότητα της φωτογραφίας είναι παρούσα εν αναμονή μιας διαφορετικής πρότασης ανάγνωσης. Αλλά και η εικαστική προσέγγιση σε αυτή δεν εξαντλεί ποτέ την ανάγνωσή της. Ένα «υπόλοιπο» της φωτογραφημένης πραγματικότητας είναι παρόν, αναμένοντας μια διαφορετική μεταχείρισής της. Στο κείμενο που ακολουθεί, οι πολλαπλές αναγνώσεις που συνόδευσαν την ιστορία μιας βραβευμένης φωτογραφίας του Hocine Zaourar - γνωστή ως η Μαντόνα της Μπεντάλα (1997) - περιγράφουν περιπτώσεις όπου και οι δυο αυτές θέσεις αντιμετωπίζονται ως κακός σπόρος της φύσης του φωτογραφικού μέσου.