Η απεικόνιση του ανθρωπίνου σώματος μέσω της φωτογραφίας κατέχει τις τελευταίες δεκαετίες κεντρική θέση στην κριτική θεωρία που αφορά στα body politics. Ομοίως ανεπτυγμένη είναι ταυτόχρονα η θεώρηση ενός άλλου διαύλου κατανόησης του σώματος, του χορού. Παρόλη όμως την πρώιμη στην ιστορία της φωτογραφίας συνάντηση των δύο μέσων σε επίπεδο πρακτικής, μοιάζει να υπάρχει θεωρητικό κενό στη μεταξύ τους σχέση.
Με τα πρώτα στοιχεία να υποδεικνύουν μια σχέση προβληματική, αυτή η ανάλυση προσπαθεί να θέσει ερωτήματα για τους τρόπους προσέγγισης του φωτογράφου στο χορογραφικό γεγονός, καθώς και για τη διάθεση της εικόνας του σώματος μέσω του χορού.