Τι σχέση μπορεί να έχουν τα φαντάσματα με τη φωτογραφία; Τι αποκαλούμε φαντασματικό; Αφήνει, άραγε, ίχνη μέσα στον υλικό κόσμο των πραγμάτων; Κι εμείς, τελικά, γιατί το φοβόμαστε τόσο; Στον απόηχο των προηγούμενων ερωτημάτων, θα προσπαθήσουμε να σκεφτούμε σε ποιο βαθμό η φωτογραφική πρακτική προσδιορίζεται από το φαντασματικό ίχνος και πώς το τελευταίο μπορεί να περιγραφεί μέσω της φαντασίας. Στο επίκεντρο της υπόθεσής μας θα τεθεί ο αναστοχασμός γύρω από το κατά πόσο η φωτογραφία μπορεί στον πυρήνα της να είναι φαντασματική κι εάν, μέσω της πρακτικής της, προχωρά σε κριτικές αναδιαμορφώσεις αυτού του φαντασματικού της πυρήνα, δείχνοντάς μας τρόπους να μετοικίσουμε σε άλλες χρονικότητες και τοπικότητες, να γίνουμε νομάδες, να επαναπροσεγγίσουμε τη λήθη και την απουσία, για να επιδοκιμάσουμε τη ζωή.