Το αναλογικό οικογενειακό φωτογραφικό λεύκωμα ως ιστορικό και πολιτισμικό τεκμήριο: Η «Κουλτούρα της Kodak» αντεπιτίθεται

Η διευρυμένη χρήση κινητών τηλεφώνων με ενσωματωμένες φωτογραφικές μηχανές και η ανάδυση μιας νέας γενιάς παραγωγών φωτογραφιών που τις κοινοποιούν κατόπιν επεξεργασίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε σχετικές διαδικτυακές πλατφόρμες, αποτελούν μάλλον δύο από τις χαρακτηριστικότερες τάσεις στην αυγή του 21^ου αιώνα∙ τάσεις, οι οποίες, παρόλη τη νομιμοποιημένη ψηφιακή κυριαρχία τους, συμπλέουν αβίαστα και αρμονικά με την επανακυκλοφορία παλαιότερων μοντέλων φωτογραφικών μηχανών και με την επανάχρηση του αναλογικού φορμά, το οποίο, ωστόσο, προορίζεται κι αυτό να ψηφιοποιηθεί και να διαμοιραστεί ξανά στο διαδίκτυο. Μέσα σ’ αυτό το ρευστό πολιτισμικό περίγραμμα με νοσταλγικούς, αλλά κι «αρχαιολογικούς» απόηχους, θα εξετάσουμε την επικαιρότητα και σπουδαιότητα της «Κουλτούρας της Kodak», όπως ονομάστηκε: πρόκειται για την κουλτούρα της οικογενειακής φωτογραφίας, η οποία παράγεται από αναλογικές φωτογραφικές μηχανές, τυπώνεται σε χαρτί και διαφυλάσσεται στα οικογενειακά λευκώματα. Σκοπός της παρούσας εισήγησης είναι να αξιολογήσει τη λειτουργία των προσωπικών φωτογραφικών αρχείων που παρήχθησαν στο πλαίσιο της ελληνικής ανεπίσημης «κουλτούρας της Kodak» και να τα αναδείξει ως δείκτες εναλλακτικών και παράλληλων αναγνώσεων που συνδέονται όχι μόνο με την ιστορική εξέλιξη της φωτογραφίας, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται η ατομική και η ιστορική μνήμη σε όλες τις κοινωνικές, πολιτισμικές κι εθνογραφικές διαστάσεις της.