Σεβαστή μου Μητέρα

Ο Μίτσο, η Σάντρα, ο Ίβο, η Ειρήνη και ο Άριαν μιλάνε για τη ζωή τους και το ταξίδι τους στα Κύθηρα. Ο Γιώργος στέλνει στη μητέρα του ένα γράμμα από τη μακρινή Αυστραλία.

Το παρελθόν και το παρόν σε μια παράλληλη δράση. Επιστολές, φωτογραφίες, ντοκουμέντα διαλέγονται με σύγχρονες εικόνες και συνεντεύξεις του μεταναστευτικού κόσμου στα Κύθηρα.  Κοινά στοιχεία και διαφορές παρουσιάζονται έτσι ώστε να αναδείξουν τις πραγματικές διαστάσεις του ξεριζωμού αλλά και της ελπίδας για καλύτερη ζωή.

Το νησί ήταν πάντα ένα σταυροδρόμι για τους πολιτισμούς και τους λαούς της Μεσογείου. Οι ναυτικοί δρόμοι Δύσης – Ανατολής περνούσαν από εδώ. Αυτοί που ερχόντουσαν έσμιγαν με τους αυτόχθονες πληθυσμούς. Ένα μικρό χωνευτήρι λαών είναι τα Κύθηρα.  Ίσως να είναι ένας από τους λόγους που η διαδικασία ένταξης ενός “ξένου” να είναι ευκολότερη. Ίσως οι μνήμες από τη μεγάλη φυγή των Κυθηρίων να είναι νωπές και να αντιμετωπίζουν το μετανάστη ως συγγενή. Ίσως μια περιοχή της άγονης γραμμής όπως τα Κύθηρα να παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες και διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις αστικές περιοχές ως προς την αφομοίωση μεταναστών. Ίσως όλα μαζί…